Bizler şerre tahribe FAİL olan   hayra ve tamire KABİL bulunan SAİL’leriz.. bu yüzden seyyiatımız ve şeytanetimizde KESB olur, hasenat ve melekiyetimizde ise VEHB bulunur ve böyle ve şöyle istihdaflarımıza öylece NAIL oluruz.. Ancak düz mantık.. bize bu dörtlüyü birden anlama imkanı vermez... bu yüzden usulu iman yapan kali diyalektikler ve imanı usul eden   hali semiotikler birbirini anlamaz ve bundan dolayıdır ki DİNİ tekfir eden (metafizik diyen) ve FELSEFEYİ tadlil eden (felsefe sayan) lisanlar tercüme sorunundan daha derin irca sorunsalı içerisindedirler. Sonuçta bu problematik fikrin ve zikrin yetersiziğinden değil lisanın yetersizliğinden kaynaklanan bir sorundur. Düşünüyor fakat ifade ve ibare edemiyor.. sebebler ve itikada dairesini ayıramadıklarından anti-nomilerde.. daire-i imkan ile daire-i vucubu tefrik edemediklerinden dikotomilerde.. hep ve hiçi az ve çoktan ayıramadıklarından varlık-yokluk para-dokslarda takılıp kalırlar. İşte bunun için yöntembilimsel analiz diyorum. Yeni bir dil ve yöntem arayışına çağırıyorum. Elbette halk ve emr O’nundur.. Alemlerin Rabbi olan Allah elbette günün ve dinin dahi Malik’idir.. O Rahmân-ı dünya itibarımızdan önce izin ve ihdasımızdan sonra inşa yine O’nundur.. O Rahîm-i uhra illetlerimizi ve akıbetlerimizi iyi ve güzel etmesi yine O’nundur. O izzet ve hikmet sahibinin inayet ve adaletiyle   insanın ilim ve iradesinin ortaya çıkmasını sağlayan kudret vasıtaları ve rahmet vesileleri dahi O’nundur. Şimdi metafizik diye dini zikrin karalanarak ve felsefe diye dünyevi fikrin kötülenerek insanlar arasında DİYALOGA mani bloklar oluşturmak yanlıştır. Dinini dünyasına alet etmek kadar ahiretini dünyaya feda etmekte kötüdür. Bütün bu saydığım sorunular da ne din sorunu ne de dünya sorunudur doğrudan doğruya DYL sorunudur. Keza “iman” sınavinda “vahdet” yarışında DÜŞÜNCE sarayları inşa ederek KUR’AN-I MÜCİZ-ÜL-BEYAN’dan uzak yollar aramak da doğru değildir. Zikir ve beyan denizinde yüzerken ya da fikir ve maan yolunda yürürken salih akıl ve sahih nakil kaynaklarının dengesini yitirmekte istikameti kaybettirir. Bu akıl ve nakil koşullarından başka selim kalb kadar salim lisanı da gereksinim vardır ki bu nokta SIRAT-I MÜSTAKİM’in hatt-I vasat isteyen yolu ve hadd-I adalet isteyen yönü için günde kırk kez yaptığımız HİDAYET DUA’sı mana ve gayesi de ortaya çıkar.

İHLAS suresinden sonra konuşmakta.. düşünmekte.. susmakta.. bir tercih.. ister kelamın fikri ve kali olsun.. ister tasavvufun zikri ve hali olsun.. bu itikad sorunların ibadet, ahkam ve ahlak dairelerine girmeden önceki çaresi ve bu dairelerin deneyiminden girdikten sonraki çözümü birbirinden farklıdır.. giriş kapısındaki konuşurlar.. içeride dolaşanlar düşünürler ve çemberi tamamlayıp HAKİKAT-I ahlaktan hakaik-ı HAKKA geçenler ise susarlar.. EĞER konuşmak gerekirse derim ki ne Cinri Şeytan Yaratan'a kudreten ve ilmen benzemekte ne İnsi Muhammed Yaratan'a rahmeten ve iradeden benzemekte O'na EŞ ve DENK olamadılar.. EĞER düşünmek gerekirse sanıyorum ki insan esmadır kainatta hüsna.. ya da cinniler esma.. insiler hüsna.. ve böylece isimlerden bir isim A'zama.. hüsnalardan bir Hüsna'da İsm'e.. doğru gidiyor ve böylece ahsen-i takvimden ahsen-i amel çıkıyor.. EĞER susmak gerekirse.. SURET-İ SU'yum ile ŞEKL-İ US'umu birleştiririm ki bunu da yapamıyorum.

Allah bizim ve sizin akibet ve ahiretinizi iyi ve güzel etsin. Amin.

osmanziya