NSANLAR NEDEN ARKANIZDAN KONUŞUR?

İnsanların arkanızdan konuşması, toplumda sıkça karşılaşılan bir durumdur ve bu davranışın altında yatan sebepler genellikle kişisel eksiklikler, kıskançlık veya hayranlık gibi duygularla ilgilidir. Bu durum, üç ana nedene dayanabilir:

1. Sizin seviyenize ulaşamadıklarında:

İnsanlar, bir başkasının başarılarını ve ulaştığı seviyeyi gördüklerinde, kendi yetersizliklerini fark ederler. Başarılı insanları eleştirerek, kendi eksikliklerini örtbas etmeye çalışırlar. Bu eleştiriler, genellikle öz güven eksikliğinin bir yansımasıdır ve eleştirilen kişinin üstünlüğünü kabul etmenin bir yolu olarak ortaya çıkar.

2. Sizin sahip olduklarınıza sahip olamadıklarında:

Kimi insanlar, başkalarının sahip olduğu maddi veya manevi değerlere sahip olamadıkları zaman, o kişiyi küçümseyerek kendilerini rahatlatma yoluna giderler. Başkalarının hayatındaki güzelliklere karşı duyulan kıskançlık, arka planda yapılan olumsuz konuşmaların temel motivasyonlarından biridir. Bu tür kişiler, sahip olamadıklarını değersizleştirerek kendilerini daha iyi hissetmeye çalışırlar.

3. Sizi taklit etmeye çalışıp bunu başaramadıklarında:

Başarılı bireyler, çevrelerindeki insanlar için bir ilham kaynağı olabilir. Ancak, bazı kişiler bu başarıyı taklit etmeye çalıştıklarında başarısız olurlar ve bu durum onlarda hayal kırıklığı yaratır. Bu hayal kırıklığı, zamanla kıskançlığa dönüşerek dedikoduya veya arkanızdan olumsuz konuşmalara neden olabilir.

Sonuç olarak, insanların arkanızdan konuşması genellikle sizinle değil, onların kendi içsel sıkıntılarıyla ilgilidir. Bu tür durumlarda, insanların eleştirilerini kişisel algılamamak ve kendi yolunuza odaklanmak en doğrusudur. Bu farkındalık, hem kişisel gelişiminize hem de huzurunuza katkı sağlayacaktır.

Selim Ateş 27.9.2024

dedim ki:

Paylaşim için teşekkur ederim. Övulmeyi beklemedikten sonra eleştirini fazla bir zarari olmaz. Eleştirilerin çogu ele veristiridir.. onemli olan bunlardanda yararlanabilmektir.. davasi kisisel olmayan eleştiriden etkilenmez.. diye düşunuyorum.

Mustafa BUĞUÇAM