Mehmet BAŞ Kardeşimiz tarafından yazılmış paylaşım:

Felsefenin İzinde Bir Ömür: Mehmet Emin Erişirgil
İstanbul’un tarihi dokusunda, 1891 yılının bir kış günü dünyaya gözlerini açtı Mehmet Emin Erişirgil. Kökleri Anadolu’nun kadim topraklarına, Niğde’ye uzanan bu ailenin oğlu, doğduğu şehirle yoğrulurken ruhunda hep memleketinin derin izlerini taşıdı. Belki de bu iki farklı coğrafyanın ona sunduğu zenginlik, onu hayatı boyunca bir sorgulayıcı, bir düşünür, bir yolcu yaptı.
Eğitim hayatı, İstanbul’un zengin kültürel dokusuyla şekillenmişti. Mercan İdadisi’nde başlayan öğrenim süreci, Mülkiye Mektebi’nde zirveye ulaştı. Bu süreçte zihni, edebiyat, felsefe ve siyasetle yoğrulmuş; yaşadığı dönemin derin dönüşümlerine şahit olmuştu. Genç Mehmet Emin, yalnızca okumakla yetinmeyen, gördüklerini sorgulayan, anlam arayışını hiç bırakmayan biriydi.
Mülkiye’den mezun olduktan sonra Mehmed Âkif Ersoy’un yanında çalışmaya başladığında, kader ona yalnızca bir iş değil, bir dost, bir fikir yol arkadaşı da sundu. Âkif’in idealizmi, Mehmet Emin’in düşünce dünyasında yankı bulurken, bu dostluk ona milli şairimizin kaleminin ardındaki derinliği yakından tanıma fırsatı verdi. Âkif’in Safahat’ında yankılanan hikmet, Mehmet Emin’in zihninde felsefi bir derinlikle yer etti.
1915 yılı onun kariyerinde bir dönüm noktası oldu. Kadıköy Numune Mektebi’nin müdürü olarak eğitimdeki yetkinliğini ortaya koyan Erişirgil, aynı yıl İstanbul Darülfünunu’nda felsefe doçenti unvanıyla görev aldı. Burada Ziya Gökalp, Yahya Kemal, Ahmed Naim gibi devlerle aynı masada oturdu. O masada konuşulan her kelime, onun zihninde bir düşünce fidanı gibi filizleniyor, felsefenin derin sularında yolculuğuna rehberlik ediyordu.
Erişirgil’in hayatı boyunca benimsediği felsefi duruş, felsefeyi yalnızca akademik bir disiplin değil, hayatın anlamını arayan bir yol olarak görmesiydi. “Neden filozof yok?” diye sorduğunda, aslında bir çağın düşünsel boşluğunu işaret ediyordu. Onun için felsefe, bir cevaplar bütünü değil, sonsuz soruların yankısıydı.
Cumhuriyet’in ilk yıllarında siyasette de boy gösterdi. Son Osmanlı Meclis-i Mebusanı’nda Niğde milletvekili olarak görev yaptıktan sonra, Cumhuriyet Halk Fırkası’ndan Zonguldak milletvekili seçildi. Siyaset sahnesindeki başarıları, onu Hasan Saka ve Şemsettin Günaltay hükümetlerinde bakanlık koltuğuna taşıdı. Ancak Erişirgil için siyaset, bir amaçtan ziyade, toplumu dönüştürmenin bir aracıydı. O, felsefi derinliğini, eğitim ve siyasette de bir rehber olarak kullandı.
1950’den sonra siyaseti bırakarak yazı hayatına döndü. Eserleri, Türkiye’de felsefi düşüncenin kökleşmesine öncülük etti. “Bir Fikir Adamının Romanı: Ziya Gökalp” ve “İslamcı Bir Şairin Romanı: Mehmed Âkif” gibi kitapları, yalnızca biyografik eserler değil, aynı zamanda bir dönemin entelektüel panoramasını çizen yapıtlardı.
7 Şubat 1965 sabahı, Ankara’nın puslu havasında hayata veda ettiğinde geride yalnızca bir isim değil, derin bir düşünce mirası bıraktı. Mehmet Emin Erişirgil, İstanbul’un kültürel zenginliğiyle Niğde’nin sessiz bilgeliğini birleştiren bir filozof, bir eğitimci, bir yol göstericiydi.
Mehmet Baş

bu yazı için dedim ki:





Teşekkür ederim.. kendisinden çok yararlandığım Mehmet Emin Erişirgil'in NİĞDE'li olduğunu bilmiyordum. Gençliğimde onun osmanlıca yazılmış tercüme KANT FELSFESİ kitabına latince harfli yeni yazıya KENDİM için çevirmiştim. Felsefi ve ilmi bir etiketim olmadığım ile daktilo halinde kalmış yayımlamamıştım. Bununla beraber oradaki temel bilgileri özümledim. Bu vesile ile şunu da belirteyim yine aynı şekilde ord. prof. Hilmi Ziya ÜLKEN hocanın orta boy üç yüz sayfadan fazla BİLGİ ve DEĞER kitabını dolma kalemle deftere geçirmiştim. NEDEN FELSEFE yapılmıyor sorusuna yine bu vesile ile şu yanıtı vereyim:    https://www.yontembilim.com/forum/forum_posts.asp?TID=2571



Düzenleyen osmanziya - 12-Aralık-2024 Saat 09:45

İfrat ve tefritler.. iftiralar ve teferuatlar.. insanı ÇAMURA batırır.. buna vesile olanları HAMURA yatırır.. şimdi bu anlatım nasıl TEFRİT ise.. şimdi kadınların mallarını sokakta sermeleri İFRATTIR.. maalesef yukarı yazılı aşırı gericilik çağımızda aşarı ilericiliğe yol açmıştır. Ancak önemli olan bu tür sorundan yakınmak yerine çözümü yüklenmek gerekiyor.. geçen yüz yılda öldürülen iki milyon insanın yüz binini insanlar öldürmüşse.. bir milyon dokuz yüz binini de islamlar birbirini öldürmüş durumdadır. Demek ki insanlığın ve islamlığın oluşması için epey bir beklememiz gerekiyor.. aksi halde beşeriyet sadece medeniyetiyle kalmış.. insaniyet erişememiş ve islamiyete ulaşamamış durumda kalır.. diye düşünüyorum. Osmanziya 14.12.2024 üçyol izmir


ağıdaka resmi sahin doğan paylaşmış: