Abdullah DEMİRCİ paylaştı:


Eğer her şeyi ertelersen, sonunda her şey avuçlarının arasından kayıp gider.
Bazı insanlar vardır, sürekli şunu söylerler:
“Yarına başlarım…”
“Zamanım olunca yaparım…”
“Şimdi mümkün değil ama sonra kesinlikle…”
Ve böyle geçip gider hayatları.
Bahanelerle.
Hayallerini hep yarına erteleyerek.
Başlamamak için sürekli yeni nedenler uydurarak.
Sanırlar ki zaman onları bekler…
Ama zaman kimseyi beklemez.
Ve harekete geçmeye karar verdiklerinde, artık çok geçtir.
Tıpkı şu tilki gibi:
— Yarın iş ararım. Yarın para biriktiririm. Yarın kendim için bir şey yaparım, dermiş hep.
Her sabah “yarın” der,
Her akşam hiçbir şey yapmadan uykuya dalarmış.
Aylar geçer, ardından yıllar…
Ve tilki hep aynı kalırmış.
Aynı tepenin üzerinde otururmuş.
Amaçsız, yönsüz… ama güzel sözlerle dolu.
Oradan sık sık geçen bir martı bir gün durmuş ve sormuş:
— Neden hep aynı yerde kalıyorsun?
Tilki kendinden emin bir şekilde cevaplamış:
— Acelem yok. Her şey zamanında olur.
Martı yoluna devam etmiş.
Yıllar sonra tekrar o tepenin üzerinden geçmiş.
Orada yine tilkiyi bulmuş… yaşlanmış, yorgun, yalnız.
Artık bir şey arayacak gücü kalmamış.
Hayal kuracak takati bile yokmuş.
Martı sormuş:
— Peki ya hayatın? Ne yaptın onunla?
Tilki gözlerini yere indirip fısıldamış:
— Mükemmel anı bekledim… ama hiç gelmedi.
Ders:
Hayat fırsatlardan yoksun değil.
Sen onları sürekli yarına erteliyorsun.
Ve yarına… ve yine yarına…
Ta ki peşlerinden koşamayacak hale gelene dek.
Artık “ne zaman mümkün olursa” deme.
Ne varsa elinde, ne yapabiliyorsan, onunla başla. Hem de bugün.
Çünkü asla geri alamayacağın tek şey… zamandır.
— Susana Rangel
Eğer her şeyi ertelersen, sonunda her şey avuçlarının arasından kayıp gider.
Bazı insanlar vardır, sürekli şunu söylerler:
“Yarına başlarım…”
“Zamanım olunca yaparım…”
“Şimdi mümkün değil ama sonra kesinlikle…”
Ve böyle geçip gider hayatları.
Bahanelerle.
Hayallerini hep yarına erteleyerek.
Başlamamak için sürekli yeni nedenler uydurarak.
Sanırlar ki zaman onları bekler…
Ama zaman kimseyi beklemez.
Ve harekete geçmeye karar verdiklerinde, artık çok geçtir.
Tıpkı şu tilki gibi:
— Yarın iş ararım. Yarın para biriktiririm. Yarın kendim için bir şey yaparım, dermiş hep.
Her sabah “yarın” der,
Her akşam hiçbir şey yapmadan uykuya dalarmış.
Aylar geçer, ardından yıllar…
Ve tilki hep aynı kalırmış.
Aynı tepenin üzerinde otururmuş.
Amaçsız, yönsüz… ama güzel sözlerle dolu.
Oradan sık sık geçen bir martı bir gün durmuş ve sormuş:
— Neden hep aynı yerde kalıyorsun?
Tilki kendinden emin bir şekilde cevaplamış:
— Acelem yok. Her şey zamanında olur.
Martı yoluna devam etmiş.
Yıllar sonra tekrar o tepenin üzerinden geçmiş.
Orada yine tilkiyi bulmuş… yaşlanmış, yorgun, yalnız.
Artık bir şey arayacak gücü kalmamış.
Hayal kuracak takati bile yokmuş.
Martı sormuş:
— Peki ya hayatın? Ne yaptın onunla?
Tilki gözlerini yere indirip fısıldamış:
— Mükemmel anı bekledim… ama hiç gelmedi.
Ders:
Hayat fırsatlardan yoksun değil.
Sen onları sürekli yarına erteliyorsun.
Ve yarına… ve yine yarına…
Ta ki peşlerinden koşamayacak hale gelene dek.
Artık “ne zaman mümkün olursa” deme.
Ne varsa elinde, ne yapabiliyorsan, onunla başla. Hem de bugün.
Çünkü asla geri alamayacağın tek şey… zamandır.
— Susana Rangel




dedim ki:

Velasr inne elinsane le fı husr
Asr Suresi
Zaman her zaman aleyhimize işler
The Matrix

osmanziya