Söz uçar gider derler.. bak.. kaybolmuyor bir "yer"e gidiyor.. sesli söz havada bir yerlere yazılır.. mekanın altındaki zamana.. peki söz nereden çıkar ki nereye gidiyor ? iki kalemin birinden çıkar söz.. biri DİL kalemi diğeri EL kalemi.. dil KALEMİNİN kelamı ile el KALEMİNİN kelamı arasında mahiyet bakımından büyük bir fark da yoktur.. sadece kamusal ve toplumsal yönden YAZILI ve BELGE haline gelmiş bilgilerin ve buyrukuların kültürel ve toplumsal ve hukuksal değeri bulunur.


Ancak hangi SOZ (kalem)den çıkarsa çıkarsın tüm SÖZ(kelam)ler, bir ve ayni nesnedir.. göstergedir.. nesnedir.. gösterge ve temsil nesnesidir.. bazıları havada uçar uçmaz zamana yazılır.. bazıları da zemine.. levhaya.. kağıda.. monitöre yazılır ve türlü belleklerde kayd olur.. aynalarda aid olur ve kayd olur.


Bu yüzden benim sözlerimi anlamıyorlar diye de yazmamazlık ve söylememezlik etmiyorum.. anlayacakları zaman gelince anlayacaklardır.. çivi yazısını okuyan uygarlık yöntembilimsel analizle yapılmış tablolarımı mı okumayacak.. elbette okuyacak...


Demek konuşmanın söyleme ve dinlemesi altında düşünmenin okuma ve yazması var.. demek Yaratan'ın ilk emri olan OKU.. konuşmadan önce düşünmemizi istiyor.


Biz makinelere güç olmadan iş olmayacağını.. düşünme olmadan konuşma olmayacağını öğrettik.. fakat kendimiz emeksiz yemek yiyor ve düşünmeden konuşuyoruz.Bununla beraber güzel nesneler ve iyi işlerde yapıyoruz.. bunun en güzeli kötülükleri bağışlamaktır. Bundan daha güzeli sağlam ve sağlıklı sözler söyleyerek bilginin ve buyruğun kalitesini yükseltmek.. yüklemlerin ve yargıların niteliğini artırmak.. işlerin ve eylemlerin kıymetini arıtmaktır...


Sonunda yapıp ettiklerimizle söyleyip dediklerimiz.. lehimize ve aleyhimize yazılıyor.. öyle ise şu çağlayan buharlaşan damlaları ve sıvılanan buharları ile diyor ki leha ma kesebet ve aleyha mektesebet.. (NOT; bir mal KALEMİNİN kelamı ve mel KALEMİNİN kelamı vardır)