T.C. Emre UMUT UĞUR ded:

"Karanlığın içinden geçen, ışığın olduğu yere varır."
"Karanlığın içinden geçen, ışığın olduğu yere varır mı?"
Işık, öyle parlaktı ki gözlerini kamaştırdı. Yine de, ışığın olduğu yere doğru gitmeye karar verdi. "Evet varır," dedi kendi kendine, "ışık ne tarafına doğru gösteriyorsa, gittiğim yere kadar ben yolun sonuna varırım."
Genç, her adımında zorluklarla karşılaştı. Bazen karanlık o kadar yoğunlaştı ki, ışığı bile göremez oldu. Ancak umudunu yitirmedi. O, ışığın varlığına ve ona ulaşabileceğine inandı. Karanlık ormanları geçti, yüksek dağlara tırmandı, engin denizleri aştı. Her ne kadar yorulsa da, ışık ona yol gösterdi.
Carl Jung "

dedim ki:

Karanlığın içinden geçen, ışığın olduğu yere varır."
"Karanlığın içinden geçen, ışığın olduğu yere varır mı?" Demişsiniz ki bundan kuşkunuz olmasın.. karanlık olmayınca ışık nasıl tanınır ve bilinir ki.. ancak ziya ve nur ve zulmet ve nar.. bir kelime değil kelimeden öte bir kalemdir.. okutan söz (kelam) ile yazılan soz (kalem) ayırımına varmadıkça konuşmanın ve düşünmenin anlamı olur mu ? Kalemin mal ve kelamın mel olduğun anlamadıkça amellerimiz ve elemlerimizden damlayan elemleri de anlayamayız.. diye düşünüyorum.
osmanziya

dedi:
"Doğru yolunda gidersin, çıkış kapısını bulana kadar ışığı görmüş olursun; bu süreçte kararlılığını kaybetmemelisin."