Bir gün sormu?lar ermi?lerden birine,
‘Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu ya?ayanlar arasynda ne fark vardyr?’.
‘Bakyn göstereyim… ‘ demi? ermi?.
Önce sevgiyi dilden gönüle indirememi? olan insanlary ça?yrarak onlara bir sofra hazyrlamy?. Hepsi oturmu?lar yerlerine derken, tabaklar içinde sycak çorbalar gelmi?. Arkasyndan da "dervi? ka?yklary" denilen bir metre boyunda ka?yklar getirtilmi?. Ermi?: ‘Bu ka?yklaryn ucundan tutup öyle yiyeceksiniz. ‘ diye de bir ?art ko?mu?. ‘Peki…’ demi?ler ve içmeye te?ebbüs etmi?ler. Fakat o da ne? Ka?yklar uzun geldi?inden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar a?yzlaryna. En sonunda bakmy?lar beceremiyorlar, öylece aç kalkmy?lar sofradan.
Bunun üzerine ‘?imdi…’ demi? ermi?. ‘Sevgiyi gerçekten bilenleri ça?yralym yeme?e.’ Yüzleri aydynlyk, gözleri sevgi ile gülümseyen y?ykly insanlar gelmi? oturmu? sofraya bu defa. ‘Buyrun’ deyince, her biri uzun boylu ka?y?yny çorbaya daldyryp, kar?ysyndaki arkada?yna uzatarak içirmi?. Böylece her biri di?erini doyurmu? ve ?ükrederek kalkmy?lar sofradan.
‘Y?te…’ demi? ermi?:
‘Kim ki hayat sofrasynda yalnyz kendini görür ve doymayy dü?ünürse, o aç kalacaktyr. Ve kim sevdi?ini dostunu dü?ünür de doyurursa, o da sevdi?i dostu tarafyndan doyurulacaktyr