Sevgi yalnız bir insana bağlılık değildir. Bir tutumdur. Kişinin yalnız bir sevgi nesnesine değil, bütünüyle dünyaya bağlılığını gösteren bir kişilik yapısıdır. Kişi yalnız bir tek kimseyi seviyor, başka her şeye karşı ilgisiz kalıyorsa sevgisi sevgi değil, genişletilmiş bencilliktir.” Karl Marx

Eğer yalınlaştırmak istersek.. insan dört köşeli bir KARO ya da KORO diyebiliriz.. her köşesinde ayrı bir renk ve ses vardır.. eril ve dişil köşeleri ile birey ve toplum köşeleri.. MARKS toplum köşesinden başkaları başka köşelerden.. libar-eller birey köşesinden bakar.. kibar-eller.. feministlerde dişil köşesinden.. ve insanı o köşeye göre biçimler ve ona göre değerlendirir.. ve bu yargı sadece Marksa değil onun gibi düşünenlere de özgüdür.. ve ancak insan dilediği köşeden bakıp istediği şekilde değerlendirmekte de özgürdür.

Ancak çağımızda bunca deneyimden sonra anlaşıldığı erkek ve kadın.. birey ve toplum.. dil ve din.. emek ve özgürlür.. insanın ortak değerleridir. Bu değerleri para-toner ve para-vana ederek partiler eliyle dini ideolojileştirmek ya da ideolojiler eliyle felsefeleri dinlerdirmek yanlıştır.. keza doğu uve batı arasındaki ikilemi güneşin doğuşu ve batışına çevirmekte hatalıdır.. bizim doğunun dinine ve batının felsefesine de gereksinimiz var.. çünkü bilim ve hukuk alanındaki kazanımlarımız doğunun felsefesi olan din ve batının dini olan felsefenin İLİŞİKİSİ ile oluşturulmuştur.. ve bu düşünce tarihinden alacağımız ibretler ve deneyimlerle savaş gecesi ve barış gündüzü dönemleri arasında süreyi olabildiğince uzatabiliriz.. yeter ki dünyayı belirleyen ve dini tanımlayan dili kötü ve kötüye kullanmaktan daha çok kaçınalım.    


Köprüler.. insanlar arasında ilişkilerde atılan ilmikler ve ipliklerdir köprüler.. bizi birbirimizi bağlarlar bilgi ve sevgi ipi ile.. istek ve dilik kipi ile birbirimize bağlıdır.. biririmizden beklenti ve umutlarımız vardır.. anne baba ile çocuk arasında.. karı ve koca arasında.. seven ile sevilen arasında.. lider ve halk arasında.. birey ve toplum arasında.. eril ve dişil arasında.. bunların hepsinin ne olduğunu biliriz.. ailemiz içinde yaşarız.. aile denilen toplumun birimi ve insanın bilimi bize bunları oluşturduğumuz kuramı ve kurumu kadar öğretir.. bence kişisel gelişim ya da toplumsal gelişimden ziya de bir de aileyi baz almak gerekiyor.. bazı gelişimler bu işi aile bazında yapıyorlar.. artık öyle ki ailede ki bir psişik hatta psikolojik ve biolojik ve lojik sorunlar bile aile kökenlidir.


İşte bu aile KARO'su ve KORO'su hangi sesi ve rengi veriyorsa birey onu yansıtıyor.. en azından genetik kaderi.. işte bu köprüleri.. kablo kablo.. dablo dablo.. tablo tablo.. hablo hablo saptamaya çalıştım yöntembilimin içerikli bir uygulamalı alana olan İNSANBİLİM denemesine giriş şeklinde saptamaya çalıştım.. ancak bu tesbitler felsefi edebiyatın tanımlama ve tanılama alanı dışında olduğundan gereği ve yeter kadar yansıma bulmadı.. olsun.. görsel ve işitsel dünyanın karosu ve korosu olmasa bile.. günü gelince insanbilim oluştuğunda bilim insanlarının bu saptamalara STANDART'lara gereken önemi vereceklerine inanıyorum.. ki bunlar gelecek PATENT'lere kadar geçerli olacaktır.
OZ