Burada Face Marko Baba müstear ismiyle yazar Değerli Bir Arkadaşın yazısını ve ona yanıtımı paylaşıyorum.

---------

Her İnsan psikolojik sorunludur! Belki de bu DNA larımız ile ilgili bir şeydir. Belki de Dünyanın bize gizli hediyesidir. Bu konuda açıkçası benim bile fikrim yok. Ama ne yazık ki gerçek olan bu.
Hepimizin bir şekilde psikolojik sorunları maalesef var ve olacak. Kimimiz farkında olabiliriz,kimimiz inkar edebiliriz,kimimiz belki hiç farkında bile değiliz. Ama herkes bir şekilde psikolojik sorun taşır. Acı ama gerçek budur. İstediğiniz kadar zeka seviyeniz yüksek olsun ama bu maalesef gerçekleri değiştirmiyor.
İstediğiniz meslekte ve istediğiniz kariyer de olun yine aynı sonuç. Geçmişte yaşayanlar da da vardı bu günde de var gelecekte de var olacak olan bu! Profesör de de var olan Çoban da da var olan bir gerçeklik. Hatta Psikolojimizi düzeltmek için gittiğimiz psikologlar da da var olan bir sorun.
Gün geçtikçe de daha çok şiddetli şekilde yansıyor etrafımıza. En normal gibi görülen İnsanlar da bile derinde yatan bir sorun dur. Bazılarımız aşmanın yöntemini bulmuş gibi. Aslında saklamanın yöntemi desek belki de daha doğru olur. Kabul etmeyebilir ,inkar bile edebiliriz. Ama sadece düşünün yeter. Kendimize yaptıklarımıza bir bakın. Çevremize yaptıklarımıza bir bakın. Ne demek istediğimi daha net anlayacaksınız.
İşte asamadıgımız aslen konu bu. Dünyaya verdiğimiz zarar da bundan zaten. Sadece kabul edecek kadar ve tedavi olacak kadar olamıyoruz. Tüm kötülüklerimizi saklamak istiyoruz. Bazen bunu farklı yöntemler ile yapıyoruz. Suçu başkaşının başka bir şeyin üzerine atarak. Şeytan bu yüzden gerekli oldu. Kendi kötülüklerimizi üzerine atabilecegimiz bir varlık olmak zorunda idi. Dinler bu yüzden doğdu. Kötülüklerimizden saklanmak için. Belki kendimizden kaçıp sığınmak için. Belki de bu yüzden Dinlere ihtiyaç duyduk. Bir Liman bir sığınak olsun istedik.
Sorunlarımızı kendimizce çözmek bize zor geldi. Belki Dinleri bir kamuflaj olarak kullanmak bu yüzden gerekli oldu. Sonra Dinler eksik kaldı. Belki de o yüzden Yasalar çıkarmak zorunda kaldık. Sonra bir şekilde onları da kendimize göre şekillendirdik. Hep içimizdeki psikolojik sorunları bu şekilde gizlemek zorunda kaldık. Kabul edemedik. Eksik olduğumuzu kabul edemedik. Hatalı olduğumuzu kabul edemedik. Suçlu arayışı içinde olmamız da ondan dı Belkide.
Bu yazımda Dinleri eleştirmiyorum. Sadece biz neyiz diye kendimize soralım diyorum. Sahi biz neyiz?
İnsan olarak doğduk evet ama İnsan olabildik mi? İnsan olmak! Zor bir soru. Bu soruyu sordum herkes bir şekilde cevap verdi. Herkese teşekkür ederim. Ama İnsan olmak İnsan olduğunu kabul etmek ile başlar. İnsan olmak İnsan olarak doğup İnsan olarak kalabilmek ile devam eder.
Öncelik ile kendini basit bir Canlı olarak görebilmektir İnsan olmak.İnsanlığâ dönebilmek içimizde yarattığımız tüm korkular dan sıyrılabilmektir. İnsan olmak kendinden başka varlıkların olduğunu kabul etmektir. Onlar hayat verip onlardan hayat alabilmektir. Hayat almak sanmayın ki öldürmek. Onların sunduğu ihtiyacın olan herşeydir. Fazlası değil!
İnsan olmak Hırslardan uzaklaşmak, Sadece azim ile başarı ya ulaşmaktır. İnsan olmak Zevklerin kölesi olmaktan kurtulmak İhtiyaçlarını ise bilmektir.
İnsan olmak Sevmek sevebilmektir. Sevgi her kötülüğü yener,Sevgi İnsana Mutluluk verir. Sevgi bir ilaçtır ve ilaçların en güzelidir. Sadece birbirimizi bile sevebilseydik belki de tüm bu kaos bitecekti. Çünkü İnsan sevdiğine zarar veremez. Biz ise sevmeyi unuttuk. İşte tüm sorunumuz da buradan kaynaklı. Tüm insanlığın sorunu da bu zaten. Kimse sevginin ne demek olduğunu bilmiyor. O yüzden Mutlu olamıyor. Meta da madde de mutluluk arıyor.
Herkes o yüzden psikolojik bir boşluk içinde.
Kaybediyoruz hayatı ve yaşamı kaybediyoruz. Ölüyoruz,öldürüyoruz geleceği öldürüyoruz. Yok olan Nesiller kaybolan hayatlara hiç acımıyoruz. Sadece kendimizi düşünüyoruz. Kendimizden başka hiç bir şeye değer vermiyoruz. Hatta kendi çocuklarımıza bile değer vermiyoruz. Çünkü biz gerçekten sevmeyi bilmiyoruz.
Sadece başkalarına hava atma peşindeyiz. Belki de o yüzden çocuklarımızı sevdiklerini zannetsinler diye sever gibi yapıyoruz. Kaçımız bu konudan muzdarip olmadı,Kaçımız çocuğuna gerçek anlam da değer verdi? Bana söylemeyin sadece kendinize söyleyin ve bu soruyu defalarca sorun.
Biz ne olduk?
M.Baba






Teşekkur ederim önemli bir konuyu degerli bir şekilde dillendirmişsiniz.. kırk yıl once okudugumda insan felsefenin konusuydu.. "felsefı antropoloji" vardı.. bu gun artik konu bilim "antropoloji" oldu..

İNSANBİLİM kara avrupasinda insan ilmi bu adi alırken ingiltere ve amerikada "kültur" adini aliyor.
Bu konuda Bozkur GUVENÇ'in okkali "KULTUR ve INSAN" kitabıni öneririm.. buyuk bir olasilikla okumuşsunuzdur.. okumamişsaniz 500 sayfa çok derseniz onun özeti sayilabilecek 100 sayfalik bu Degerli INSANBILIMCININ "Kulturun abc'si" kitabini bir solukta okuyacaksıniz.. kitablarinin önemini anlayacaksiniz.
Burada bir yerde yazdım.. insan nedir diye sorduklarinda.. INSAN SORUNLU ve SORUMLU bir varlıktir. Bunu insan önemli ve degerli bir olustur.. şekline de çevirebiliriz.


Oyle ise "insAN" alti kelime:

Sorunlu
Sorumlu
Onemli
Degerli
Varlık
Oluş


Sanırım eski insani kamillerin nefis.. şeytan.. akıl.. kalb.. ruh.. kuramı da yetmiyor.. yeni kişisel gelişimcilerin id.. ego.. süper ego.. kollektif şuur.. şuur altı kurami da kafi gelmiyor…


Çunkü çok yönlü ve yanlı insan.. dil.. din.. kultur.. hikmet gibi konuları felsefî edebiyat ve dinî vaaz ile köklü bir şekilde çözme olanağı kalmadı.

Fakat ne olursa olsun insan “sorun”un önemini ve “sorum”un degerini anlayip sorularini eksik etmedigi surece zorluklarini kolayca aşıp sorunlarini ve sorumluluklarini.. bilgi toplumu ve hukuk devletiyle çozmeyi sürdurecektir. İnşaallah. Osmanziya