Kara bir dünyada ak bir din aramak..

herkesin kendini ve dinini akladığı bir dil içinde olası değil..

 dil öylesine kirli.. öylesine bulanık.. öylesine muğlak  bir halde ki

zaman zaman onu temizlemek ve fırçalamak için uğraşmışlar..

 ilk çaba Aristo'un ORGANON'u..  sonra Dekart'ın METHOD'u gelir  

fakat asıl köklü yeni bir çaba Kant'ın teorik ve pratik aklın TENKİDİ.

 Pratik kullanımdan bir TEORİ çıkarmak..

ya da teorik kullanımın PRATİĞİNİ bulmak..

ve böylece hakikatı bulup  ondan hakkı çıkarmak..

DİL ile kolay değil. Belki çoğu kişi bu işi GÖNÜL ile yapıyordur..

ancak önemli olan bu zor ile EL ile yapmak..

 işte bunun için tahtası eksik DELİ'ler arıyoruz..

 eline, beline ve diline sahip VELİ'ler zaten malı götürüyor..

biz elini, dilini ve gönlünü bir çizgi üstünde BİR'leştirecekleri  bekliyoruz.

 Ne kadar yaşarsan yaşa.. kesret dünyasından vahdet dinine.. fena dininden beka ubkasına dönmedikçe önümüzde ilerleyen sürecin sonunu göremeyiz.. bulunduğu yerde anlamadan durmak ya da geriye gitmekten  iyidir ileriye bir amaç için ilerlemek..  başka bir deyişle  anladığımızı anlatmak..   Gitmek,  yürümek,  ilerlemek,  yükselmek.. dilin metaforu ile oluşturduğumuz bir fırtına..  doğum kapısının var oluşu ile girdiğimiz bu dünyada düğüm kapısının yok ölüşü  ile çıkacağız..  önce başlat sonra bitir yasası dışına çıkabilen ne bir nesne var ne de bir kimse..  iyilik ve kötülük için yapılan yarışların hiçbir ANLAMI yoktur bu yasa nedeniyle.. ne kazanan kazandığı ile kalır ne de kayb eden kaybettiği ile.. böyle her türlü sapmadan daha beter hale gelir bu saçmalık.. sonunda baş başa kalırız ANLADIĞIMIZI gerçekleştirmekle..  böyle yaşamın amaç olmadığı ortaya çıkar anlamsız bir şekilde.. ama biz yinede ararız, anlamı ve amacı, ar-açı ve ad-açı ne hikmetse.. duyarlığın tattığı  ve uyarlığın tuttuğu ile  baş başka kalmamak için aramayı açı açı köşe bucak  sürdüreceğiz..  bir veli demiş.. aramakla bulunmaz.. ancak bulanlar ancak arayanlardır.  Ancak “bulmak”la  ARAYIŞ  bitiriyorsa ve yolculuk sona eriyorsa  yani  yönelişin ve yaklaşımın önü kapanıyorsa ARA-lık  bitmiş demektir. AR’ı aramak.. RA’yı  bulmak ve ARANAN olmak.. Hannan ve Mennan’ı bulamamak ve Sultan ve Deyyan’ı  ulaşamamak..  İZZET’li kudret ve HİKMET’li rahmet’e erişememek..  bize verilen  hayal ve vehimden inşa ettiğimiz ilim ve irade’ye yakışmaz..  Kuşkusuz  “Biz”ler,  yani başlamaya ve bitmeye mahkum kimseler ve nesneler dünyasının var oluş ve yok ölüş dünyasının AYNA’ları.. GÜZEL’in aşıklarıyız… inanmazsan güzellik uğruna kendini feda eden özelliklere bak.. özleri görmüyorsan gözleri gör.. gözler ışıksız yaşayamaz.. özler karanlıkta kalamaz.. içimizdeki bilgi söner ve sevgi  diner ve RUH  aşağı iner… Öyle ise derim ki:  HUR olarak yükselmek için “nar ve sır ile nur ve syr” denklemeni çözmeliyiz..  ve ile ve..  din’in de kullandığı dile, zaten san’at ve hikmet ile funun ve hukuk da dili kullanır ve beşeriyetin medeniyete tarihsel yolculuğunu sürdürür tabiatta, ANLAMAK ve ona katkıda bulunmak için geçmişte yapılmış olan  çabalara katılmalıyız. İşte bu yüzden mana’yı  aramak değerlidir.  En azından içerik için olmasa bile biçimsel olarak..  DİL’İ   ar’ı açarken ve  ad’ı da kapamaz  hale getirmeliyiz ki SÖZ kapanmasın..  AMAÇ kaybolmasın.. ANLAM yitirilmesin..  zaten ne neredene, ne neredeye ve ne de nereye’ye güçümüz yetmez ve bu çizginin yazgısı  bizi sürükler.. fakat bu gereksinim ve akım içindeki arayışla ve anışla..  “neden” ilerletir  ve “niçin” yükseltebilriz”.    Böylece belki  insanın okuyuşunu.. Kainatın okuyuşunu.. Kur’anın okuyuşu  BİR’leştirebilriiz.  Yeter ki Ben’imizi başkasına satmayalım..  çünkü sen seçmediğin zaman başkasını seni  seçer ve geçer…  geçip gitmeden gelecek,  kalacak bir “kalb” bulmalıyız.. belki bizim için bu KAB,  arayanlara ayna olacak  “L” yapıtıdır.  OSMANZİYA

http://www.yontembilim.com/forum/forum_posts.asp?TID=22&FID=2&PR=3 -