yelid  ve yuled olmayanın mevti de olmaz.

O ne validedir ne veleddir.

Doğmamış, doğrulmaamış ve doğurmamıştır.

 

Ancak intihar edebilir mi ? sorusu

 

O'nun kimseye benzetilmesi ve insana teşbih edilmesinden çıkıyor.

Ancak bu söz şu fikri  aklıma getirdi..

Bu kullarım benim değerimi bilmiyor..

Top topu onda biri beni tanıyor..

Bilenler bile kapasitelerinin ancak yüzde  birini kullanıyorlar..

Ben böyle kulluk ve kullar  istemiyorum!

diye "üzüntü"sünden çekip gitse..

Biz onu tanıyan, bilen ve seven kullar olarak  ne yaparız ?

Cehennemmden beter "yokluk"a düşeriz

Amma "O" "YOK" olmaz.

Öyleyse  "VAR" olmamıştı!

Çünkü "O" "ZAT"en vardı.

Ezelden vardı ve Ebediyen de var olacak.

Geçmiş ve geleceği içeren, varlık ve yokluğun eşit olduğu

İmkan ancak Vucub'u göstermek için vardır.

Fenâ, bekâ için olur, kesret, vahdet için bulunur. 

 

Yokluk ve varlık bizim dilimizde olan bir kelime

ve ancak dinimizi dilimiz ile ifade ediyoruz.

Fen, hukuk, san'at ve hikmet DİL'i kullandığı gibi

DİN dahi dili kullanıyor.

Kullanılan kelimeler de ya mecazî ya "hakikÎ"dir.. ya harfÎ ya ismîdir

ancak tümü işarî, remzî ve beyanîdir.

Eğer hakikî ise işte o zaman DELALET çıkar.

Yani biz hiç bir hakikate doğrudan ulaşamayız ancak  dolaylı ulaşırız.

İşaret zaten yapay ve aracılı sözlerden, uydurma ve araçlı adlardan, koydurma ve dolayımlı arlardan ibaret.  

 

O zaman dirayetimize ve rivayetimize göre hakikati hikaye ederken

MSL (analoji) aynasından öte bir aletimiz olmadığından ve ŞBH (metafor)  dürbününden yüksek bir cihazımız bulunmadığından

Hatta bu temsil  aletini  ve teşbih cihazını  bile tam ve yetkin kullanamadığımızdan

bizim bu cihazın  GÖLGESİNDEKİ gerçeklerde ve bu aletin ÖTESİNDEKİ  konularda

böyle ulu orta konuşmamız doğru olmaz.

İşte bunun içindir ilim aynası ve insan dürbününü

dahi iyi anlamak istiyor;

 yöntembilim kullanıyor ve insanbilimi öneriyoruz.

 

Bunu yaparken bunun gibi yakışıkız sözlerden dolayı

Allah bizi ve sizi  affetsin.

Amin.

 

Sağlıcakla kalın.

 

Osmanziya

 

NOTt: Yokluk, tırnak içinide "yokluk" yazıldı..

Çünkü yoksunluk ve  yoksulluk ile eksiklik ve yetersizlikten bildiğimiz ve onlara "benzet"tiğimiz yokluk/adem; onlardan daha da ileride, şerr'dan ve tahribden daha münker, sui ve seyyieden daha menfi bir "durum"dur. Bu yüzdenden bu beteri cehennemden "beter" diye tanımladım. İspanyol filozof Unimano "Cehennemin alevleri içinde kalmaya razıyım yeterki yok olmamayım." diyerek bu "kavram"ı bir "varoluş" olarak ifade etmiş. Bizim görsel ve işitsel DUYULABİLİR dünyamızın ötesinde duyumsal, duygusal, düşünsel ve dileksel alanlarda bu gibi deyişlerin değişimlerini tatmadığımızdan biz cennetten daha yüksek varlığın, cehennemden daha alçak yokluğun mahiyetini ve hakikatini bilemiyoruz.. ancak dil, akıl ve imkan olarak tanıyor ve kullanıyoruz ki YARATAN ve YARADAN bundan daha yüksek bir varlığın birliği ve çokluğun yokluğudur.